Zduńska 13a (Przytułek dla Starców i Kalek wyznania mojżeszowego im. małżonków Flatau)
Baszta obronna przy ulicy Zduńskiej 13a stanowi pozostałość średniowiecznych obwarowań miasta. W XVIII wieku została przebudowana na dom mieszkalny. Nieruchomość na przestrzeni XIX wieku wielokrotnie zmieniała właścicieli. W 1890 roku nabył ją od Daniela i Emilii z Bytnerów małżonków Kolbe Moryc Safian za kwotę 12000 rubli. W roku następnym właścicielem posesji została płocka gmina żydowska, która nabyła ją za sumę 12875 rubli i 50 kopiejek. Część kwoty w wysokości 5000 rubli na ten cel przekazała gminie żydowskiej Anna Flatau, której mąż – znany płocki bankier i społecznik Ludwik Flatau, będąc u kresu życia, wyraził wolę wsparcia finansowego dla projektu urządzenia w Płocku domu dla starców i kalek wyznania mojżeszowego. Na mocy aktów z dnia 1 maja 1891 roku oraz 19 kwietnia 1899 roku płocka gmina żydowska zapisana została właścicielem tej nieruchomości.
Opiekunem Przytułku dla Starców i Kalek wyznania mojżeszowego im. małżonków Flatau był Mojżesz Altberg – płocki społecznik, przemysłowiec i działacz polityczny. Mojżesz Altberg od 1903 roku kierował organizacją Talmud Tora, współorganizował Uniwersytet dla Wszystkich w Płocku oraz płocki oddział Towarzystwa Kultury Polskiej. Od 1913 roku był członkiem zarządu płockiej Kasy Chorych. Wraz z żoną założył stowarzyszenie Kropla Mleka, które udzielało pomocy ubogim, samotnym matkom. Przez wiele lat stał na czele zarządu Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Przytułek został zlikwidowany przez Niemców jesienią 1940 roku. Po wojnie nieruchomość została przejęta przez Skarb Państwa. Obecnie w budynku przy ulicy Zduńskiej mieści się siedziba płockiej delegatury Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
