Z historii kamienicy przy ulicy Józefa Kwiatka 11
Plac oznaczony numerem hipotecznym 75 i 76, na którym stoi obecna kamienica, został wydzierżawiony przez Urząd Municypalny Miasta Płocka Józefowi Markusowi Poznerowi dnia 15 października 1821 roku. Józef Markus Pozner (ok.1763–1844) był kupcem w branży sukienniczej oraz właścicielem szynku. Należały do niego m.in. nieruchomości położone na placu oznaczonym numerem hipotecznym 175 przy ulicy Więziennej, przy ulicy Jerozolimskiej pod numerem 3 oraz przy ulicy Ostatniej pod numerem 206. Pozner czynnie angażował się w życie płockiej gminy żydowskiej, pełniąc wraz z Lewinem Nissonem funkcję starszego kahału. Na placu przy ówczesnej ulicy Nowej, za który miał wnosić roczną opłatę do kasy miejskiej w wysokości 7 złotych, wystawił jednopiętrowy murowany dom.
Kolejnym właścicielem nieruchomości był kupiec Samuel Consohn Poznersohn (ok. 1781–1865), który nabył ją na publicznej sprzedaży w drodze postępowania egzekucyjnego, mającego na celu sprzedaż dóbr Józefa Markusa Poznera za kwotę 20 050 złotych, podług wyroku adjudykacyjnego Trybunału Cywilnego Płockiego z 1834 roku.
Na mocy wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 29 lipca 1839 roku, właścicielem 1/4 części nieruchomości został Chaim Majer Poznersohn, który w 1842 roku sprzedał swoją własność Natanowi Poznersohnowi. Na mocy kontraktu kupna sprzedaży zawartego 11 grudnia 1862 roku Natan Poznersohn nabył część nieruchomości należącą do Samuela Consohna Poznersohna za kwotę 30 000 złotych. 1/3 część nieruchomości sprzedał następnie Samsonowi Poznersohnowi, zaś 2/3 części nieruchomości Fajdze Rejchsztajn. Fajga odkupiła od Samsona Poznersohna jego część za sumę 4750 rubli, stając się jej jedyną właścicielką.
Według danych z roku 1878 na placu oznaczonym numerem hipotecznym 75 i 76 oprócz murowanego domu frontowego krytego dachówką, z przybudówką, stały dwie drewniane szopy, ustępy, stajnia oraz spichrz.
Na terenie posesji w latach 70. XIX wieku mieścił się skład hurtowy towarów łokciowych pod firmą Lewenberg i Makower.
W 1900 roku nieruchomość nabyli Grojnem i Sura Fajga małżonkowie Dejcz. Na mocy aktu kupna sprzedaży z dnia 4 marca 1905 roku, nieruchomość kupili Icek Gutman (ur. w 1861 roku w Przasnyszu, syn Abrama i Ryfki Ruchli) i Szajndla Ruchla (ur. w 1866 roku w Zakroczymiu, córka Icka Szai i Sury Lask) małżonkowie Ostrower. Ich syn Samuel Józef Ostrower (1888–1933) był znanym i cenionym w okresie dwudziestolecia międzywojennego płockim fotografem.
W 1908 roku właścicielami nieruchomości zostali Izrael Boruch (ur. 1871, syn Wulfa i Bruchy z Makowerów) oraz Sura (ur. 1880) małżonkowie Cymbel. W spadku po swym ojcu całą jego współwłasność tej nieruchomości odziedziczyli: Ita Rajzel z Cymbelów, Ruchla z Cymbelów Kowal, Łaja z Cymbelów Szpigel, Chana z Cymbelów Czarnobroda, Hena Cymbel, Dawid Cymbel i Beniamin Cymbel. Aż do wybuchu wojny nieruchomość stanowiła własność rodziny Cymbel.
Na początku lat 30. XX wieku przy ulicy Kwiatka 11 mieszkali wraz z rodzinami m.in.: Fajga Zygier, Kałma Grosman, Mordcha Kogut, Herszek Ajzenmen, Majer Jakubowicz, Abram Jeger, Fajwel Chudy, Szmul Krojn, Mendel Widawski, Szmul Michalis, Jakub Kowal, Hersz Turzanowski, Abram Ide Gajzler, Frajda Stupaj, Mojsze Morgensztern, Ela Baran, Sura Hendel Zając, Sura Kalmus, Josek Zyslander, Chaim Ber, Bajla Prusak, Brucha Lewin, Lejbusz Karasiewicz, Chuna Rozenberg, Chana Fajga Goldsztejn, Hersz Jojne Kohn, Abram Chaim Bri oraz Aron Aronzon.
Przed wybuchem II wojny światowej funkcjonował tu zakład czapnika Hermana Turzanowskiego oraz szewca Stanisława Zielińskiego.
