Icek Nierób
Icek Nierób urodził się 1 stycznia 1925 roku w Płocku, jako syn Abrahama i Ryfki (Reginy) z Pencherków. Abraham i Ryfka byli także rodzicami Beli (ur. 1918 rok), Miriam (ur. 1920 rok), Leona (ur. 1922 rok), Tercy (siostra bliźniaczka Icka, zmarła w 1926 roku), Romy (ur. 1927 rok), Mejera (Marka) (ur. 1929 rok) i Idy (ur. 1929 rok). Icek otrzymał imię po swoim wuju, który zginął podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Rodzina Nierobów mieszkała przy ulicy Kwiatka (dawniej ulica Szeroka) pod numerem 26. Abraham Nierób utrzymywał rodzinę pracując jako krawiec. Icek uczęszczał do publicznej szkoły dla dzieci żydowskich. Uwielbiał sport, szczególnie piłkę nożną. W 1937 roku zmarła jego matka, a w roku następnym Abraham ożenił się ponownie, z Esterą z Luszyńskich, która pochodziła z Gąbina.
Po wybuchu II wojny światowej rodzina Icka uciekła do miasteczka rodzinnego jego macochy. Po miesiącu powrócili do Płocka. 1 marca 1941 roku zostali deportowani do Działdowa, następnie do Bodzentyna. Latem 1941 roku Icek został przewieziony do obozu pracy przymusowej w Skarżysku-Kamiennej. Po likwidacji obozu latem 1944 roku Icek został wysłany do obozu pracy w Sulejowie. Pod koniec grudnia 1944 roku został przeniesiony do Częstochowy. 17 stycznia 1945 roku wraz z grupą więźniów został wysłany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Po wyzwoleniu obozu, Icek pojechał do Weimaru, następnie do Frankfurtu. Jego cała rodzina zginęła w Treblince.
Wiosną 1949 roku Icek Nierób wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Na początku lat 50. zamieszkał w Los Angeles. Tu poznał Henriettę (Kate) Hirshfield, z którą ożenił się w 1954 roku. Kate była już wówczas wdową, a Icek adoptował jej córkę Doris urodzoną w 1950 roku. W 1956 roku urodziła się ich córka Renee, a rok później syn Alan. W 1959 roku Icek (wówczas już Jack) otworzył własną firmę Jack Nierob Plumbing. Był autorem wspomnień, które ukazały się pod tytułem „A Lucky Man”.
Icek Nierób zmarł 8 marca 2020 roku.
