Kwiatka 1
Na mocy kontraktu zawartego dnia 1 czerwca 1824 roku z Urzędem Municypalnym miasta Płocka kupiec Jakub Lewin Szenwic (ur. 1789) otrzymał w wieczystą dzierżawę plac miejski położony przy ówczesnej ulicy Nowej (nieruchomość 258 litera E) za roczny czynsz w wysokości 10 złotych. Na placu tym wystawił przed 1827 rokiem dom murowany o jednym piętrze, podpiwniczony, kryty dachówką holenderką. Po jego śmierci nieruchomość tę odziedziczył jego syn Chaskiel Szenwic (1817–1889). Na mocy testamentu urzędowego z dnia 18/30 października 1864 roku oraz na skutek wniosku z dnia 20 września/ 2 października 1867 roku i 7/19 stycznia 1870 roku zapisany został jej właścicielem. Przed 1871 rokiem Chaskiel Szenwic wystawił nowy murowany dom frontowy, częściowo w mur pruski, dwupiętrowy, kryty dachówką, z mieszkalnym poddaszem.
Od 1880 roku w domu Chaskiela Szenwica funkcjonował Zakład Optyczno-Fizyczny i Jubilerski Moritza Szenwica, który reklamował swoją firmę na łamach „Korespondenta Płockiego”:
Zawiadamiam niniejszem Szanowną publiczność iż od 1-go Stycznia r.b. nowo założyłem warsztat reperacyjny zegarków, gdzie wykonywam wszelkie reperacye w bardzo krótkich terminach, po cenach nader przystępnych, a także mam do zbycia różne nowe zegary ścienne. Roboty optyczno-fizyczne oraz roboty jubilerskie i wszelkie biżuterye wykonywam o 25% taniej jak w większych zakładach jubilerskich w Płocku…
Kolejną właścicielką nieruchomości była Tauba Itta z Borensztejnów Szenwic, która nabyła ją od Chaskiela Szenwica za kwotę 12 000 rubli i na mocy aktu z dnia 29 września/ 11 października 1882 roku oraz wniosku z dnia 29 kwietnia 1891 zapisana została jej właścicielką. Tauba Itta, córka Hersza i Sury ze Zdugmanów, była synową Chaskiela Szenwica, żoną jego syna Manchajma (ur. 1845 rok) – handlarza, właściciela składu węgla i drewna. Na początku 1893 roku Manchajm Szenwic uruchomił przy ulicy Szerokiej zakład napojów chłodzących.
W roku 1907 Manchajm i Tauba Itta z Borensztejnów małżonkowie Szenwic kupili za sumę 598 rubli i 75 kopiejek sąsiednią nieruchomość przy ulicy Tumskiej oznaczoną numerem hipotecznym 258.
W 1909 roku przy ulicy Szerokiej pod numerem 1 władze rosyjskie zalegalizowały Żydowskie Stowarzyszenie Pogrzebowe Bieker Chajlim, którego założycielami byli Jakub Szenwic, Izydor Wasserman, Chaskiel Perelgryc, Abram Fiszman, Manchajm Szenwic, Mordka Dancygier oraz Kalman Frenkiel.
Połowę nieruchomości po śmierci Tauby Itty Szenwic nabył Manchajm Szenwic, na mocy intercyzy przedślubnej z dnia 29 lipca 1873 roku, drugą połowę zaś w równych częściach Pessa Pelagia z Szenwiców Rajcher (ur. 1876), Ryfka Regina z Szenwiców Wolman (ur. 1886), Sura Stefania Szenwic (ur. 1896), Hersz Herman Szenwic (ur. 1877), Lejzor Eleazar vel Ludwik Louis Szenwic (ur. 1888), Icek Izaak Jerzy Szenwic (ur. 1879) i Chaja Fajga Helena Szenwic (ur. 1881). Wyżej wymienieni zostali zapisani jej właścicielami na mocy protokołu zamknięcia postępowania spadkowego z dnia 8 października 1920 roku oraz wniosku z dnia 27 maja 1921 roku.
Własność Szenwiców, łącznie z nieruchomością od ulicy Tumskiej, nabył następnie Jan Trojanowski za kwotę 7 000 000 marek i na mocy aktu z dnia 16 sierpnia oraz wniosku z dnia 17 sierpnia 1921 roku zapisany został jej właścicielem.
Spis szyldów sporządzony na rok 1929 wymienia 10 firm przy ulicy Szerokiej 1: Bar Europejski, sklep galanteryjny Stanisława Ciesielskiego, skład nasion Natana Graubarda, firmę Schicht, sklep galanteryjny B. Rozentala, sklep z ubraniami L. Lichtmana, zakład grawerski L. Ejchelta, firmę “Czesława” galanteria, sklep galanteryjny J. Zelkowicza oraz skład wędlin właściciela nieruchomości Jana Trojanowskiego. Według danych z 1937 roku pod adresem tym znajdował się zakład fryzjerski Jakuba Purzyckiego, restauracja Konstantego Kowalewskiego oraz zakład introligatorski Chaskiela Kohna.
Przy ulicy Szerokiej pod numerem 1, według danych z roku 1931, mieszkało 76 osób. W oficynie, w której było 6 lokali, mieszkali wraz z rodzinami: Zofia Dybicz, Ludwika Dydecka, Jan Trojanowski, Hugon Gross, Blima Gruszka, Juda Głowiński, Moszek Magnes oraz Adam Kowalski, w domu frontowym o 10 lokalach mieszkalnych: Sender Chmiel, Konstanty Kowalewski, Izrael Klinger, Pessa Krasiewicz, Henryk Siedliński, Luzer Lichtman, Chaim Kon, Lejzer Kugel, Pinkus Neuman, Paulin Więcławski i Izrael Finkelsztejn.
Pod koniec sierpnia 1939 roku, a więc tuż przed wybuchem II wojny światowej pod adresem tym mieszkało 25 rodzin, w tym rodzina Izraela Klingera, Judy Tybera, Luzera Lichtmana, Chilela Kona, Luzera Kugla, Lejby Gruszki, Abrama Cymblera, Izraela Kwiata, Szmula Kipera i Chaskiela Kona.
Do dziś nieruchomość przy ulicy Kwiatka 1 należy do potomków Jana Trojanowskiego.
