Mieczysław Themerson
Chaim Mendel vel Mieczysław Themerson (1871–1930) – płocki lekarz medycyny, literat i publicysta przyszedł na świat 8 października 1871 roku, jako syn tokarza Rubina i Chai Tauby Themersonów. Chaim Mendel ukończył płockie Gimnazjum Gubernialne, a następnie Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów prowadził prywatną praktykę lekarską przy ulicy Grodzkiej. Żoną Chaima Mendla była Sara Liba vel Salomea z domu Smulewicz (ur. 1879), z którą miał troje dzieci: córkę Irenę (ur. 1904) oraz synów Stefana (1910–1988), późniejszego wybitnego pisarza, publicystę i filmowca oraz Romana (1900–1929), lekarza. W 1914 roku Chaim Mendel został zmobilizowany do armii carskiej – pełnił obowiązki lekarza wojskowego w Wielkich Łukach.W 1919 roku powrócił z rodziną do Płocka. Themersonowie zamieszkali przy ulicy Grodzkiej pod numerem 5. Tu też Chaim Mendel prowadził gabinet jako specjalista chorób wewnętrznych. Był zarazem lekarzem Powiatowej Kasy Chorych.
Pasją Chaima Mendla vel Mieczysława Themersona była literatura: publikował artykuły medyczne i drobne utwory literackie w takich czasopismach, jak: „Ginekologia”, „Zdrowie”, „Goniec Poranny”, „Kurier Codzienny”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Rozmaitości Literackie i Naukowe” oraz „Izraelita”. Był autorem utworów dramatycznych „Tajemnica”, „Trucizna”, „Pleśń” i „Na fali” (wystawiony w Płocku w 1903 roku), a także powieści „Szpieg” i „Bunt krwi”. Themerson był zarazem działaczem społecznym – współzałożycielem Towarzystwa Opieki Bezpłatnej nad Biednymi Chorymi Żydami. Należał do Towarzystwa Naukowego Płockiego, Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego oraz Polskiej Prasy Postępowej.
