Lejb Abrahamowicz Rakowski
Lejb Abrahamowicz Rakowski (ok.1817-1893) – rabin płocki, wybitny talmudysta. Syn Abrama i Paji. Jego żoną była Fajga z domu Horwitz (ok. 1818-1878), córka Moszka Chaima i Cypry z Frenkielów, z którą miał synów Abbę Józefa (ur. 1857), Jankiela Moszka (ur. 1863), Szoela Zelmana (ur. 1865) oraz córkę Paję Baszę (ur. 1861). Był rabinem w mieście Stawiski, następnie wybrano go na stanowisko rabina w Płocku w 1864 roku, następnie w roku 1867. Za jego rabinatu powstał Szpital Żydowski im. Izaaka Fogla, a Lejb Abrahamowicz Rakowski pomagał zbierać fundusze na ten cel. Wprowadził także nowoczesne metody nauczania w płockich chederach oraz zmodernizował lokal Talmud-Tory. W 1880 roku został zwolniony z funkcji rabina w Płocku i objął rabinat w Mariampolu.
