Jan Stanisław Mar
Znany przed wojną poeta, prozaik i dziennikarz urodził się w Płocku jako Marian Stanisław Lewin 20 października 1878 roku w rodzinie kupca Bernarda Lewina i Anny z Grynbaumów. Studia ukończył w Szwajcarii, Francji oraz Włoszech. Był autorem noweli pt. “Bronka”, utworów poetyckich, które pojawiały się na łamach “Kuriera Codziennego”, “Przeglądu Porannego” i “Kuriera Warszawskiego”, oraz felietonów m.in. w „Kurierze Porannym” i „Przeglądzie Wieczornym”. Redagował i wydawał tygodnik humorystyczno-satyryczny pt. “Grzmot”. Napisał powieści “Samotni”, “Historia dwojga ludzi i jednego filistra”, “Kawalerowie księżyca” oraz tom poezji zatytułowany “Struny”. Był związany z warszawskim teatrem kabaretowym Momus oraz kabaretem Chochlik. W 1917 roku został dyrektorem kabaretu Czarny Kot, a w roku następnym Argusa. W 1925 roku objął kierownictwo teatru Eldorado. Jego utwory sceniczne ukazały się w zbiorze zatytułowanym “Monologi”. Był jednym z założycieli Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (“ZAiKS”), który powstał już w 1918 roku, obok m.in. Juliana Tuwima. W 1928 roku opracował “Książkę pamiątkową wydaną z okazji dziesięciolecia Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych “Zaiks” (1918-1928)”.
W 1942 roku został zamordowany przez hitlerowców za ukrywanie Żydów w swoim mieszkaniu przy ulicy Lelewela 14.
