Według zapisów archiwalnych rodzina Bomzonów (Baumzon; Bomsohn) mieszkała w Płocku od początku XIX wieku. Mój pradziadek, Izrael Abram Bomzon (1861-1913), syn Dawida Szlamy (1826-1904) i Ruchli Łai z domu Liberman (1830-?), który był zawodowym piernikarzem, w 1901 roku poślubił Entę Szrajber (1854-Holokaust). Rodzina Bomzonów mieszkała […]
Stanisław (Salomon) Posner urodził się 21 listopada 1868 roku jako syn Leona i Matyldy z Bornsteinów. Jego ojciec należał do gorliwych propagatorów kierunku asymilatorskiego, wiele jego artykułów drukowała warszawska „Jutrzenka”. Siostrą Stanisława Posnera była Malwina Garfeinowa-Garska – pisarka i publicystka, autorka Gromnic (1907) i Powieści […]
Rudold (Chaim Rubin) Oberfeld urodził się 14 listopada 1859 roku, jako syn Jakowa i Ruchli z domu Nejmark. Jego żoną była Franciszka z Bernsztejnów. Oberfeld był absolwentem Gimnazjum Gubernialnego w Płocku oraz studiów prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował w Płocku jako adwokat (jego kancelaria mieściła się w klasycystycznej kamienicy u zbiegu ulicy Tumskiej i Placu Narutowicza). Uchodził za wybitnego cywilistę. Aktywnie angażował się w życie społeczne i polityczne miasta. Był radnym miejskim, ławnikiem Magistratu oraz członkiem sejmiku powiatowego. Od 1897 roku był członkiem Komitetu Towarzystwa Kredytowego miasta Płocka. Należał także do Towarzystwa Naukowego Płockiego i Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego. Był jednym z budowniczych gmachu Gimnazjum Polskiego (późniejsza „Jagiellonka”). Zmarł 13 października 1933 roku w Płocku. Został pochowany na miejscowym cmentarzu żydowskim.
Bibliografia:
Papierowski A.J., Papierowski K.J., Przyczynek do genezy Towarzystwa Kredytowego m. Płocka i jego działalność w latach 1896-1904 [w:] „Notatki Płockie” 2003, nr 2, s. 17-26
Przedpełski J., Stefański J., Żydzi płoccy w dziejach miasta, Płock 2012
W 1870 roku sukcesorzy Ojzera Lewity zakupili od Magistratu miasta Płocka za kwotę 1000 rubli w srebrze plac graniczący od południa z ulicą Misjonarską, od zachodu z zabudowaniami więziennymi, od północy i wschodu z ogrodem i posesją Jakuba Strzeszewskiego, zwany odtąd „placem kupca Ojzera Lewity”, […]
Maurycy Fajans (1827-1897) – kupiec i przemysłowiec, był synem sieradzkiego kupca Hermana i Leontyny z Konów. Jego bratem był znany warszawski fotograf i właściciel zakładu litograficzno-fotograficznego Maksymilian Fajans (1825-1890). Maurycy Fajans był przedstawicielem spółki udziałowej żeglugi parowej na Wiśle we Włocławku hr. Andrzeja Zamoyskiego, następnie […]
Mykwa, która istniała jeszcze zanim powstał piękny budynek będący dziś siedzibą Płockiej Galerii Sztuki. Kamienica, w której mieściła się siedziba Towarzystwa Opieki nad Dziećmi Żydowskimi oraz Schroniska dla Bezdomnych Dzieci Żydowskich. Prawdziwy dom rabina – w odróżnieniu od nazywanego tak popularnie budynku przy ulicy Kwiatka, w nim rzeczywiście zamieszkiwał pewien znamienity płocki rabin…
Najnowsze wydawnictwo Fundacji Nobiscum – przewodnik “Śladami płockich Żydów” – na 80 stronach zawiera 37 lokalizacji w obrębie Płocka związanych z historią społeczności żydowskiej, w tym miejsca i fakty, które na światło dzienne wydobyła Gabriela Nowak-Dąbrowska, wiceprezes fundacji, podczas towarzyszących powstawaniu publikacji kwerend i badań. Są wśród nich miejsca o charakterze sakralnym, pełniące ważne funkcje społeczne czy po prostu mieszkalne.
Przed II wojną światową w Płocku mieszkało około 9 tysięcy Żydów. Żydzi mieli tu swoje domy, sklepy, zakłady rzemieślnicze i przedsiębiorstwa. Zamieszkiwali w obrębie dzielnicy żydowskiej, obejmującej ulicę Szeroką (dzisiejsza ulica Kwiatka), Więzienną (Sienkiewicza), Ostatnią, Jerozolimską, Synagogalną, Bielską, Tylną i Niecałą, ale także przy najbardziej reprezentacyjnych ulicach miasta – Tumskiej, Grodzkiej oraz przy Starym Rynku. Książka stanowi więc nie tylko przewodnik po miejscach – opowiada o ludziach, przybliżając oblicze dawnej płockiej żydowskiej społeczności – artystów, społeczników, medyków, rzemieślników, przedsiębiorców…
Przewodnik stanowi uwieńczenie projektu realizowanego przez Fundację Nobiscum dzięki dofinansowaniu ze środków Miasta Płocka, którego celem jest poszerzenie wiedzy na temat wielowiekowej obecności Żydów w Płocku oraz ich roli w rozwoju społecznym, kulturalnym i gospodarczym naszego miasta zarówno wśród płocczan jak i odwiedzających nas gości.
Przewodnik wydany został w nakładzie 500 szt. i jest dostępny nieodpłatnie w siedzibie Płockiej Lokalnej Organizacji Turystycznej przy Starym Rynku 8 oraz Płockiej Galerii Sztuki przy Sienkiewicza 36 począwszy od piątku 25 października 2019 r., w godzinach otwarcia obu placówek.
Wszelkie bieżące informacje na stronach:
Kontakt w sprawie przewodnika, w tym wysyłki: info@fundacjanobiscum.eu
Stefan Themerson urodził się 25 stycznia 1910 roku jako syn Chaima Mendla vel Mieczysława Themersona (1871-1930) – lekarza medycyny, literata i publicysty, oraz Sary Liby vel Salomei z domu Smulewicz. W 1928 roku ukończył Gimnazjum Państwowe im. Władysława Jagiełły w Płocku. W tym samym roku […]
Sukkot (Święto Namiotów, Święto Szałasów) to święto upamiętniające wyjście Izraelitów z Egiptu i wędrówkę po pustyni, podczas której doświadczali oni bezpośredniej opieki boskiej. Na czas tego święta budowane są szałasy (kuczki), w których spożywa się posiłki, niekiedy też sypia, dla przypomnienia szałasów, w jakich przebywali […]
Nieruchomość o dawnym numerze hipotecznym 281 usytuowana jest we wschodnim narożniku ulicy Tumskiej i Kościuszki, w przestrzeni historycznego śródmieścia miasta Płocka.
Pierwszym właścicielem posesji był Ludwik Mahn, asesor, budowniczy departamentu płockiego, zarazem członek loży wolnomularskiej w Płocku. Po śmierci Ludwika Mahna, właścicielką nieruchomości została w 1824 roku wdowa po nim, pochodząca z Pomeranii, Fryderyka z Wolterów, córka Krystiana i Anny Marii z Wernerów, oraz ich dzieci – syn Karol Henryk Antoni i córka Amalia Szarlotta Leopoldyna. Po śmierci matki i siostry, Karol Henryk Antoni sprzedał odziedziczoną nieruchomość Bogumile z Ligowskich Rościszewskiej, córce Jana i Marianny z Dobrosielskich, żonie kapitana Wojsk Polskich Franciszka Maksymiliana Rościszewskiego. Kolejnym właścicielem nieruchomości został Ludwik Bergman, a po jego śmierci, w roku 1853, Amalia Bergman oraz Laura Amanda, Sydonia Ewelina i Ferdynand Edmund rodzeństwo Bergman. Od 1877 roku właścicielem nieruchomości był Moryc Lewenstein.
Moryc Lewenstein urodził się w 1833 roku w Mławie, jako syn Lejby i Ryfki Ruchli. Jego żoną była Chawa z domu Pinkus, córka Naftalego i Ruchli, urodzona w 1844 roku w Kutnie.
9/21 sierpnia 1863 roku Moryc Lewenstein otrzymał pozwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej, która obejmowała: handel niegildyjny przyprawami korzennymi, mydłem, świecami, śledziami, zbożem, szkłem, materiałami piśmiennymi, obuwiem, wyrobami płócienno-bawełnianymi, drobną kramarszczyzną, winami oraz trunkami zagranicznymi. Firma polecała w szczególności węgierskie wina beczkowe i butelkowane (z okolic Hegyalu i Tokaju), a także wina francuskie, hiszpańskie, reńskie, szampańskie, aromatyzowane wina likierowe, francuski aperitif Saint – Raphael, wina krymskie i kaukaskie, londyński porter, wódki, likiery, koniak francuski i krajowy, wódki rosyjskie: Popowa, Koszelewa i Sztritera, nalewki, miód w butelkach, a także cukier i herbaty różnych firm. W ofercie firmy znajdowały się m.in. trufle, kapary, oliwki, musztardy, świeże bakalie, kawior astrachański, śledzie holenderskie oraz różne gatunki serów. Lewensztejn utrzymywał kontakty handlowe m.in. z petersburskim kupcem i zarazem właścicielem największych w Rosji delikatesów zlokalizowanych na Newskim Prospekcie Grigorijem Jelisiejewem. Sklep Lewensteina polecał także szeroki wybór „fantazyjnych i modernistycznych” tapet ze znanej warszawskiej firmy Józefa Franaszka, funkcjonującej na rogu ulic Marszałkowskiej i Złotej.
Moryc i Chawa mieli kilkoro dzieci: Naftalego (ur. 1867), Nachmana (ur. 1869), Fajgę (ur. 1872), Rafała (ur. 1873), Gelię (ur. 1877) oraz Pinkusa (ur. 1881). Drugi co do wieku potomek Moryca – Nachman, ożenił się z Teodozją Marią z domu Piekarską, córką Wojciecha i Bronisławy z domu Schmidt, która urodziła się w Kaliszu w 1885 roku. Nachman Lewenstein pracował na stanowisku urzędniczym. Żoną Rafała Lewensteina była Aleksandra z domu Michajłow, córka Prokopa i Matyldy z domu Braun, urodzona w 1898 roku w Płocku, wyznania prawosławnego. W 1921 roku Rafał zmienił wyznanie z mojżeszowego na ewangelicko-augsburskie.
Przy ulicy Kościuszki 1 od 1862 roku funkcjonowała firma rzeźbiarsko-ramiarska Waleriana Krowickiego, która zajmowała się wykonywaniem wszelkich robót kościelnych: renowacją, przebudową i budową ołtarzy, ambon, chrzcielnic, wykonywaniem feretronów, antepedii, cyborii, baldachimów, proporców, a także malowaniem wnętrz kościołów oraz elewacji. Usługi firmy obejmowały także konkurencyjną pod względem cenowym oprawę obrazów.
Pod adresem tym działał także (od 1888 roku) zakład litograficzny drukarza Mojżesza Rozenfelda. Zakład posiadał tłocznię drukarską, wykonywano w nim wielobarwne prace artystyczne i litograficzne. Przy drukarni funkcjonował sklep z materiałami piśmiennymi. Firma Rozenfelda funkcjonowała do 1904 roku, przejął ją następnie Izrael Koszerkiewicz.
W międzywojniu mieściła się tu kancelaria adwokacka Szymona Nichtbergera, kolektura “Źródło bogactwa” Estery Nejman oraz siedziba Towarzystwa Kolarzy w Płocku.
Po śmierci Moryca Lewensteina nieruchomość odziedziczyła jego żona Chawa oraz dzieci. Od 1912 roku właścicielami nieruchomości byli bracia Nachman i Rafał. W 1926 roku Rafał nabył od Nachmana jego część posesji, stając się jej wyłącznym właścicielem.
Nieruchomość przy ulicy Kościuszki 1 decyzją Ministra Kultury i Sztuki ogłoszoną w Monitorze Polskim dnia 31 lipca 1920 roku nr 171 zaliczona została do kategorii budowli zabytkowych.
Rafał Lewenstein był znanym w Płocku miłośnikiem sztuki, kolekcjonerem i prezesem Towarzystwa Kredytowego. Został zamordowany przez Niemców w Działdowie.
Bibliografia:
G. Nowak, A. Wojciechowska, Żydowski Płock – architektoniczne wizje i realizacje, Płock 2014
J. Przedpełski, J. Stefański, Żydzi płoccy w dziejach miasta, Płock 2012
Józef Kwiatek urodził się 22 stycznia 1874 roku w Płocku, w wielodzietnej rodzinie żydowskiej. Jego ojciec Fiszel, syn Efroima Kwiatka (1792-1875) i Sury z Kaganów, handlował towarami kolonialnymi. Matką Józefa była Hinda z Prussaków. Józef miał sześcioro rodzeństwa – braci Symchę (ur. 1876), Efroima (ur. […]
