Najstarszymi zachowanymi dokumentami dotyczącymi założenia cmentarza żydowskiego w Płocku są przywileje króla Zygmunta Augusta z XVI wieku. W 1568 roku starsi gminy żydowskiej Jakub i Józef Marianka kupili ogród na przedmieściu miasta od spadkobierców rajcy płockiego Stanisława Wiechy. Cmentarz został założony około 1570 roku, miał powierzchnię 1,8 ha. Ostatni pochówek odbył się tutaj w 1850 roku. Kres istnieniu cmentarza przyniosła II wojna światowa – zdewastowane przez okupantów hitlerowskich nagrobki posłużyły w procesie tworzenia infrastruktury miasta Płocka. Podczas likwidacji cmentarza grupa Żydów odkopała grób rabina Zysze Plockera – jego szczątki owinięto tałesem i wraz ze sprofanowanymi rodałami pochowano na cmentarzu przy ulicy Mickiewicza. Po wojnie teren cmentarza został przeznaczony przez ówczesne władze pod zabudowę. Obecnie znajduje się tu park oraz internat Liceum Ogólnokształcącego im. Wł. Jagiełły.
Pozostałością cmentarza jest fragment muru, który zachował się przy przejściu dla pieszych od strony ulicy Padlewskiego, na którym młodzież z Zespołu Szkół Usług i Przedsiębiorczości pod koniec 2018 roku wykonała mural upamiętniający to miejsce w ramach projektu Szkoła Dialogu.
