Beniamin Lejb Sztucki
Beniamin Lejb Sztucki – ostatni Żyd, który do końca mieszkał w Płocku.
Beniamin Lejb Sztucki urodził się 13 stycznia 1903 roku, w rodzinie kupca Moszka i Gitli z domu Niedźwiedź. Ze względu na wadę słuchu, nie pracował zawodowo i pozostawał na utrzymaniu swojego ojca. Jego żoną była Basia z domu Niedźwiedź, z którą miał troje dzieci. W czasie II wojny światowej był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu oraz Dachau. Prawie cała jego rodzina została zamordowana przez hitlerowców. Beniamin po wojnie wrócił do Płocka. Pracował w Spółdzielni Pracy Dziewiarskiej im. Gerszona Dua, która rozpoczęła swoją działalność w 1949 roku, w budynku bożnicy przy ulicy Kwiatka 7. Jak czytamy w pracy Jana Przedpełskiego i Jerzego Stefańskiego “Żydzi płoccy w dziejach miasta”, do końca życia pozostał wierny religii i tradycji żydowskiej. Zmarł 21 lipca 1994 roku. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Płocku.
