POPRZEDNIA STRONA NASTĘPNA STRONA
Wilhelm Szenwic urodził się 1 grudnia 1892 roku, w rodzinie Jakuba Lejby i Sury Ryfki z Łabędziów. Podobnie starszemu bratu, uczęszczał do gimnazjum w Płocku, które ukończył w 1910 roku. Studiował medycynę na uniwersytetach w Heidelbergu i Berlinie, gdzie w 1917 roku uzyskał dyplom doktora medycyny. W latach 1917-1918 pracował w klinikach położniczo-ginekologicznych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju. 26 listopada 1918 roku zgłosił się do Wojska Polskiego. Dostał przydział do 8. pułku piechoty Legionów, gdzie służył jako lekarz batalionowy i dowódca kompanii sanitarnej. Brał udział w walkach na Ukrainie w 1920 roku. 28 czerwca 1920 roku został ranny w bitwie pod Korcem. Za opiekę nad rannymi w warunkach bojowych otrzymał Krzyż Walecznych. W 1922 roku w stopniu kapitana rezerwy wrócił do cywilnego życia i zawodu lekarza. Pracował w różnych szpitalach warszawskich na oddziałach położniczo-ginekologicznych. W 1938 roku objął stanowisko ordynatora oddziału położniczo-ginekologicznego w Szpitalu na Czystem.
Żoną Wilhelma Szenwica była Eugenia z Ettingerów, urodzona 12 sierpnia 1907 roku w Warszawie, córka adwokata Salomona i Klary Chaji z domu Symchowicz. Wilhelm i Eugenia mieli jedną córkę Iwonę Klarę, która urodziła się 15 września 1929 roku w Warszawie.
W czasie okupacji niemieckiej ukrywał się w Warszawie pod nazwiskiem Sowiński (przy którym pozostał po zakończeniu wojny). Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim jako lekarz batalionowy 3. batalionu pancernego AK „Golski”.
Eugenia z Ettingerów Szenwic wraz z córką Iwoną w czasie II wojny światowej znalazła schronienie u Sióstr Samarytanek w Pruszkowie. Iwona została następnie przeniesiona do innych miejsc, w tym internatu Urszulanek i klasztoru Sióstr Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Szymanowie. Z tej ostatniej placówki Iwonę zabrał Wilhelm Szenwic w sierpniu 1944 roku. Wilhelm Szenwic i jego córka wrócili do klasztoru w Pruszkowie i tam pozostali do czasu wyparcia Niemców.
Po wojnie Wilhelm Szenwic został mianowany profesorem nadzwyczajnym i powołany na stanowisko kierownika Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych nowo powstającego Uniwersytetu, a następnie Akademii Medycznej w Łodzi. Był także specjalistą wojewódzkim ds. położnictwa i ginekologii, zajmował się również zagadnieniami społecznej służby zdrowia. Współpracował z Polikliniką Chorób Zawodowych. W 1951 roku przeniósł się do Akademii Medycznej w Warszawie, w której organizował II Klinikę Położnictwa i Chorób Kobiecych. Był przewodniczącym i członkiem honorowym Łódzkiego Towarzystwa Ginekologów, przewodniczącym i członkiem Warszawskiego Towarzystwa Ginekologicznego oraz autorem wielu artykułów i opracowań z dziedziny położnictwa i ginekologii, m.in. monografii „Niepłodność i niemoc płciowa u kobiet” (1934).
Zmarł 17 marca 1955 roku. Został pochowany jest na cmentarzu Powązkowskim.
Iwona Klara Szenwic była filolożką z zakresu slawistyki, anglistyki i romanistyki oraz profesorką York University w Toronto. Należała do wielu towarzystw i organizacji naukowych m. in. Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie oraz Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce. Zmarła 8 grudnia 1989 roku.
